Din nou timpul, oriunde m-as intoarce ma izbesc de el!
Azi, ca si in alte zile priveam o femeie. Timpul isi asezase amprenta peste chipul ei. Era atat de lipsita de tot ce-ar putea reprezenta o femeie... Lipsita de feminitate, de ingrijire... atat de murdara, fara zambet pe fata, atat de lipsita de cunostita... atat de saraca in toate, probabil dupa o viata mult prea muncita care s-a desfasurat intr-un spatiu mic (casa sau satul ei), atat de fara culoare... Nu m-am regasit in ea.
As vrea sa imbatranesc altfel, as vrea sa nu ajung asa, ci sa raman, si sa se vada ca sunt femeie.
Azi, ca si in alte zile priveam o femeie. Timpul isi asezase amprenta peste chipul ei. Era atat de lipsita de tot ce-ar putea reprezenta o femeie... Lipsita de feminitate, de ingrijire... atat de murdara, fara zambet pe fata, atat de lipsita de cunostita... atat de saraca in toate, probabil dupa o viata mult prea muncita care s-a desfasurat intr-un spatiu mic (casa sau satul ei), atat de fara culoare... Nu m-am regasit in ea.
As vrea sa imbatranesc altfel, as vrea sa nu ajung asa, ci sa raman, si sa se vada ca sunt femeie.
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu